شما فرمو دید که دشمن حضرت علی (ع) حرام زاده است و عایشه نیز دشمن حضرت علی (ع) بود
با توجه به این بحث و اینکه عایشه همسر پیامبر بود چطور می توان گفت که عایشه حرام زاده بود؟
اولا: این جمله میان فریقین معروف است که "ما یبغض علیا الا ابن الزنا" علی ع را دشمن ندارد مگر حرام زاده. که روایات آن از مصادر اهل سنت بیان شد.
ثانیا: دشمنی عائشه با اهل بیت علیهم السلام از مسلمات و قطعیات تاریخی است. تا حدی که خود اهل سنت در کتب خود شدت دشمنی عائشه را بارها نقل کرده اند.
نتیجه دو مقدمه مذکور همین است که عائشه حرام زاده می باشد.
اما جواب شما :در شرع مقدس اسلام ازدواج با حرام زاده منع نشده است. همچنین در جامعه اسلامی ما مامور به ظواهر هستیم. یعنی مثلا همین که شخصی شهادتین را گفت تمام احکام یک مسلمان بر او جاری می شود. پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله با علم لدنی خود این مطلب را می دانستند که عائشه دشمن مولا علی علیه السلام حرام زاده ناصبی و کافر است. ولیکن وظیفه داشتند طبق ظاهر عمل کنند. عائشه به عنوان یک مسلمان در جامعه شناخته شده بود. لذا ازدواج با او برای ایشان شرعا اشکالی نداشت. همچنین تذکر این نکته شروری است که ازدواج با عائشه از روی مهر و محبت نبوده است بلکه به خاطر مصالحی بوده است که حضرت ص با او ازدواج کردند. که این خود بحثی جداگانه می طلبد.
همچنین نکته مهم این است که در قران درباره زنهای حضرت نوح و لوط میفرماید:
ضرب الله مثلا للذین کفروا امرأة نوح وامرأة لوط کانتا تحت عبدیْن من عبادنا صالحیْن فخانتاهما فلم یغنیا عنهما من الله شیئا وقیل ادخلا النار مع الداخلین". (التحریم: 10)
قران میگوید که همسران این پیامبران "خیانت" کردند و امام باقر علیه السلام در تفسیر این ایه فرموده اند که: ما یعنی بذلک إلا الفاحشة". (الکافی ج2 ص402) یعنی منظور از خیانت فحشا می باشد.
کلا در تاریخ زیاد دیده می شود که نزدیکان اولیاء خدا از گناه کاران و فساد گران بوده اند. ولی این مطلب مقام بالای اولیا خدا را پایین نمی آورد زیرا که آنها تنها مامور به تبلیغ بوده اند نه بیشتر از آن: انا هدیناه السبیل اما شاکرا و اما کفورا. اینکه بعضی از نزدیکان ایشان هدایت نشده اند و در گمراهی خود باقی مانده اند شدت پستی ایشان را می رساند که با اینکه محضر اولیا خدا را درک کرده اند باز هم به فساد و فحشای خود ادامه داده اند.
زنان غیرمؤمن
در حدیثی، از زنی خبر داده شده است که حضرت زهرا علیها السلام را خیلی رنج میداد.[81] از عبدالرحیم قصیر روایت شده است که امام باقر علیه السلام فرمود:
آگاه باشید اگر قائم ما قیام کند، حمیراء زنده میشود، تا اینکه آن حضرت به او تازیانه بزند و تا اینکه از وی برای فاطمه علیها السلام دختر رسولخدا صل الله علیه و آله و سلم انتقام بگیرد. گفتم: «فدایت شوم! چرا بر او تازیانه میزند؟» فرمود: «به سبب افترا و تهمتی که به أم ابراهیم زد». گفتم: «چرا خداوند، تا زمان قائم آن را به تأخیر انداخت؟» امام باقر علیه السلام فرمود: «به سبب اینکه خداوند، پیامبر صل الله علیه و آله و سلم را برای رحمتِ خلق مبعوث کرد؛ ولی قائم عجل الله تعالی فرجه الشریف را برای انتقام دشمنان».
پس زنان غیرمؤمن نیز همچون مردان غیرمؤمن رجعت میکنند، تا به دست مبارک مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف به مجازات خود برسند.
نتیجه
براساس آنچه دربارة اعتقاد به رجعت و بازگشت به دنیا قبل از شروع قیامت گفته شد و همچنین طبق معنای رجعت در لغت و اصطلاح، خداوند، هم زمان با ظهور مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف عدهای از بندگانادامه مطلب...
رجعت کنندگان
روایاتی که رجعتکنندگان را معرفی میکند به دو دسته تقسیم شدهاند:
1. بعضی روایات به طور عموم دلالت میکند که تمام مؤمنان خالص (زن و مرد) و کفار معاند (زن و مرد) که در طول تاریخ در روی زمین زندگی کردهاند، برمیگردند. امام صادق علیه السلام میفرماید: «همانا رجعت، عمومی نیست؛ بلکه خصوصی است، برنمیگردند مگر مؤمنان محض و کفار محض.»[52]
2.بعضی از روایات، رجعتکنندگان را با اسم و مشخصات معرفی میکند:
الف) مردان
می توان مردان مورد اشاره در روایات را به سه دسته کلی تقسیم کرد:
1. پیامبران گذشته:
امام صادق علیه السلام در تفسیر آیه 81 آل عمران میفرماید: «خداوند هیچ پیامبری را از آدم تا سایر انبیا مبعوث نکرد، جز آنکه به دنیا بازگشته و رسولخدا صل الله علیه و آله و سلم و امیرالمؤمنین علیه السلام را یاری خواهند کرد.»[53]
2. پیامبر اکرم صل الله علیه و آله و سلم و امامان علیهم السلام
ابو خالد کابلی از امام سجاد علیه السلام نقل میکند که آن حضرت در تفسیر آیة 85 سوره قصص[54] چنین فرمود: «پیامبر صل الله علیه و آله و سلم و امیرالمؤمنین علیه السلام و امامان علیهم السلام به سوی شما باز میگردند. »[55]
3. مؤمنان
از امام صادق علیه السلام روایتی نقل شده است که به شیعیان راستین خود چنین فرمود:
... تا اینکه قائم ما اهلبیت قیام میکند. در آن هنگام، خداوند، آنان را مبعوث خواهد کرد و آنها، گروه گروه لبیک گویان به حضرتش ملحق میشوند…[56]
ب: زنان
گروهی از یاوران حضرت بقیةالله عجل الله تعالی فرجه الشریف زنانی هستند ادامه مطلب...
هدف رجعت
یکی از سؤالاتی که در بحث رجعت مطرح میشود، این است که چرا باید عدهای از انسانها ـ اعم از خوب و بد ـ قبل از قیامت و در دوران ظهور حضرت امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف به دنیا برگردند؟ رجعت چه اهمیتی دارد که معصومان علیهم السلام تا این مقدار در روایات، ادعیه، و زیارات بر آن تأکید کردهاند، تا حدّی که بعضی از علما و بزرگان دین، رجعت را از ضروریات مذهب شیعه برشمردهاند؟
رجعت به دنیا، تنها به اذن و ارادة الهی قابل تحقق است و چون همة افعال خدای حکیم، از روی حکمت است، رجعت نیز دارای حکمت خواهد بود. اینجا به مواردی از اهداف رجعت اشاره میکنیم:
1. انتقام گرفتن از ستمگران
در رجعت، گروهی از منافقان و ستمگران تاریخ که در حق انسانها، از هیچ ظلم و ستمی دریغ نکردند و غصب کنندگان خلافتِ اهلبیت پیامبر صل الله علیه و آله و سلم به دنیا برمیگردند، تا قبل از قیامت به بخشی از مجازاتهای خود برسند.
امام صادق علیه السلام فرمود:
هنگامی که کار حسین علیه السلام خاتمه یافت، ملائکه به درگاه خداوند تضرع کردند. پس خداوند سایه حضرت قائم عجل الله تعالی فرجه الشریف را برپا داشت و فرمود: «به وسیله این، از آنان که به او ستم کردند ]قاتلان امام حسین علیه السلام[ انتقام میگیرم».[45]
امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف در صورتی میتواند از قاتلان امام حسین علیه السلام انتقام بگیرد که آنها زنده باشند و این، با رجعت تحقق مییابد. ادامه مطلب...
1. برهان عقلی
عقل هیچ مانعی برای زندهشدن مردگان تصور نمیکند و آنرا کاملاً ممکن میداند. روشن و واضح است که زنده
کردن و حیات دادن خداوند به اشیاء بر دو قسم است گاه خداوند از هیچ و عدم موجود زندهای خلق میکند؛ یعنی بدون داشتن هیچ سابقهای، مثل خلقت اولیه انسان و هر موجود دیگری و گاهی اجزاء و عناصر پراکنده یک موجود را جمع میکند و حیاتی دوباره میدهد (یعنی گاه خلقت جعل بسیط است و بدون سبق مادة سابقی و گاه بنحو جعل مرکب) وقتی خلقت به صورت اول برای عقل ممکن شد خلقت و حیات دادن دوم به مراتب آسانتر و قابل قبولتر خواهد بود.
عدم امکان این مطلب یا به دلیل نقص در فاعلیت فاعل است یا در قابلیت قابل؛ یعنی اینکه خداوند قدرت زنده کردن مردگان را ندارد یا بدن و روح، قابلیت زندهشدن را ندارد؛ در حالیکه ما در طول شبانهروز، هم فاعلیت فاعل را و هم قابلیت قابل را در جهان مشاهده میکنیم. پس هیچ عاقلی ـ چه رسد به مسلمان ـ در امکان رجعت شک و نزاعی ندارد؛ چون با اینکار، هم قدرت خداوند را منکر میشود و هم سر از شرک و انکار قبر، عالم برزخ و معاد جسمانی در میآورد.
مرحوم سید مرتضی در این باره میفرماید: «در آنچه شیعه از رجعت معتقد است، هیچ اختلافی بین مسلمانان، بلکه موحّدان نیست»[21].
رجعت در این دنیا با حیات مجدد ادامه مطلب...
مقدمه
یکی از اعتقادات مکتب شیعه، رجعتِ برخی مردگان به دنیا، پیش از قیامت است. عالمان شیعه، با عنایت به قرآن و روایاتِ معصومان علیهم السلام اعتقاد به چنین پدیدهای را یکی از ضروریات مذهب شیعه تلقی کردهاند. البته برخی به ضروری بودن آن به دیده تردید نگریستهاند؛ اما انکار آن را جایز نمیدانند. بسیاری از علما بر اثبات آن اجماع کردهاند، بزرگانی همچون طبرسی صاحب تفسیر مجمع البیان[1]، شیخ حر عاملی[2]، امین الدین طبرسی[3]، شیخ صدوق[4]، حسن بن سلیمان بن خالد حلّی[5]، شیخ مفید[6]، سید مرتضی[7]، علامه مجلسی[8]، ابوالحسن شریف[9] و... . برخی نیز رجعت را از ضروریات مذهب بر شمرده اند؛ چنان که علامه مجلسی[10] و شیخ حر عاملی[11] بر این باورند.
رجعت در لغت
رجعت از مادة «رجع» و اصل آن به معنای بازگشت پس از رفتن است.[12] صاحب مجمع البیان «رجعة» و «الرجعة» را بازگشت به دنیا پس از مرگ بیان کرده و مصدر آن را «الرجوع» به معنای بازگشت بهادامه مطلب...